11 Şubat 2015 Çarşamba

11.02.2015 5.sayfam

Bana öyle bir acı mesaj atmıştı aklım şaşkın kalbim şaşkın oldu. Zeynep beni eve götürdüğünde sessizliğini bozdu. Bana gelen mesajı sordu Osman'ın ne yazdığını tabi ki merak etmişti. Huzur dolu içim bir anda acımıştı. Osman bana ara vermeyi teklif etmişti. Oysa ki çok mutluyduk. Ya da ben öyle sanmıştım. Osman  neden ara vermek vermek istediğini anlamadım. Ara vermek ayrılalım demek ki . Ara vermek benim için sonsuz bitiş demek ki . Acı hüzün demek ki . Ara vermek Osman olmadan geçen her gün demek ki . Ayrılmak için bir mesaj ile olmaz ki .. Osman ayrılmak istese arardı ve açıkça her şeyi anlatırdı sankim. Benim için Osman'ın gülüşü cennetti. Kömür gözlerimi beni kandırdı ? 
Zeynep'e mesajı anlattıktan sonra benim adıma kısa mesaj atarak saygı ile  karşıladığını yazdı ve mesajı gönderdi. İçim yanmıştı. Zeynep bana bekle kesin geri dönecek desene ben sanki duyamıyordum. 1 sene içinde çok bağlandığımı tam olarak şuan anlamıştım. Annem haklıydı belki de düşünerek teselli ettim kendimi. 
Ağlama başladım çünkü o andan itibaren bana mesaj atmadı aramadı. Bu kadar basitmiş onun için demek ki. Zeynep canım dostum yanımda beni teselli ediyordu gözyaşlarımı siliyordu. Zeynep te olmazsa ne yapacaktım ben. Kimsem yokmuş ki benim. Çevreme bakıyorum gerçekten kimsem yoktu aslında. Babam gitti gideli hayatım değişmişti. Tek dostum olsun bana bir şey olmaz diye düşünüyorum. Osman da vardı fakat şimdi yok. Öğrenmem gerek neden .. Neden vazgeçti benden. Annem mi konuştu acaba  ? Kafamda bin tane soru oluştu. Acil bir şeyler yapmam gerekiyordu. Fakat zeynep sakinle beklememi istedi. Bana her zaman yol gösterdiği için mutluyum çünkü benden daha mantıklı düşünürdü. Ona güvenirdim. Bekle derse beklerdim bilirdim ki bir bildiği var bilirdim. 

Saat 9 gibi olmuştu annem ve Selma evdeydi. Zeynep te beni tek bırakmamak için gitmemişti. Akşam yemeğini hazırlayan kardeşim yemem için çok ısrar etti. Kırmamak için az atıştırdıktan sonra tekrar odama çekilmiştim. Yarın nasıl olacak diye düşünemiyordum. Yarın iş vardı ve bir mesajla çok değişmiştim. Bu ben olamazdım. Tam toplanmışken tekrardan yere düşmek acı vermişti. Tekrar arar mı tekrar benim olur muydu ? Neden bıraktı beni ? Bunları bilmemek acıtıyordu beni. Yarın ilk yapmam gereken sebebini öğrenmek olacaktı. Çünkü sebebini bilmek hakkım olmalı. Arkadaşımla birlikte uzandık. Bir süre sonra kulağımız da kulaklık müzik dinlerken Gözlerin yaşlı halde uykuya dalmıştım. 


0 yorum:

Yorum Gönder