12 Şubat 2015 Perşembe

12.02.2015 6.sayfam

Herkes aşık olabilir mi ? Benim ki aşk mı gerçek mi ? Aşk bana yeter mi ? Kafamda bin tane soruyla çalışmak zor. Her zaman ki gibi uyanır uyanmaz işe geldim. Benim bakmam gereken ailem var bana aşk fazla geldi galiba. Sıkıca sarıldım işime fakat vakit geçmiyordu. Bir yandan Zeynep mesaj atıyordu fakat aklım karışık kalbim karışık ruhum Osman ın yanındaydı sanki. En çok günüm bu değildi bunu da atlatabilirim tabi. İzin alıp erken çıkmak istedim bugün işten. Çıkış saatime 2 saat kala izin aldım ve çıktım. Boş sokaklarda gezindim. Eve yakın bölgelerde sokak sokak dolaşıp toplanmaya çalışıyordum. Eve gitmeden Osman'ı uzaktan görmek istedim. Belki de konuşurduk. Belki de barışırdık. Büyük bir cesaretle Osman'ın çalıştığı yere gittim. Onu gördüğümde elim ayağım karıştı. Bir süre izledim onu Zeynep'e cevap yazamaz olmuştum. Dalıp gitmiştim orada tek Osman vardı ona takılmıştım. Bir anda bana baktı. Bana baktığını bile anlamadım nasıl daldığımı ben bile anlamadım :)
Osman göz kırptı bir anda ne yapacağımı şaşırdım. Şaşkın birazda aptal gibi duruyordum. Sonuçta beni bırakmıştı ben onun ayağına gidip komik duruma düştüm. Bir kaç dakika Osman yanıma geldi. Neden geldiğimi sorduğunda konuşmak istediğimi söylemekten başka bir şey diyemedim. Osman da izin alıp çıktı işten . İkimiz bir cafe de oturduk. Fakat sadece oturduk. Konuşmaya her başladığımda hep sustu. Neden cafe ye geldik anlamadım. Hiç konuşmadı sadece farklı bakıyordu. Kahve içtikten sonra nasıl olduğumu sordu. Neler yaptığımı her seferinde neden ayrıldık diye sorsam da boşa nefes tükettiğimi anladım. Benden bir şey saklıyordu bu açık net belli oluyordu ifadesinden. Fakat her ne olursa olsun beni bırakmasına üzüldüm. Oradan normal iki yeni tanışmış arkadaş gibi ayrıldık. Ben evime gittiğimde Selma ve annem evdeydi. Annem yüzümdeki somurtkan neden oluşunu sormuştu. Ayrıldığımızı söylediğimde doğru karar verdiniz demişti annem. Annem belki de doğru demişti o bana göre değildi. İçim sıkkın bir seçildi vakitler geçiyordu. Hayatım zamanla sakinleşti. Akşam olduğunda kendimi kitaplara gömdüm. Elime macera kitabı alıp okumaya başladım. Kitap beni çok bağlamıştı. Oldukça çok uykum gelmişti. Yatmadan önce Zeynep ile günümün değerlendirmesini yaptık. Bir üzücü olsa bile bugün daha güçlüydüm sanki. Akşam konuşmasında yine bana güç verdi. Sanki her şey güzel olacaktı. Yada ben öyle hissediyordum. Her an fikirlerim değişiyor. Kararlı ve güçlü olmalıydım. Yine kulağımda hüzünlü bir şarkı ile uykuya dalmıştım. Gece Zeyneb in arası ile uykudan uyanmıştım. Gece normalde aramazdı. Çok acil ne olabilirdi ki? Rüyamda tam da Osman ile barıştığımı görüyordum. Bir anda telefon çalarken uyanmaya çalıştım. Hızlı bir şekilde telefonu açtım. Zeynep üzgün bir ses tonuyla konuşuyordu. Ağlamış olduğunu anlamıştım. Biricik dostuma ne olduğunu merak etmiştim. Her şey bir anda bizi buldu. Her şey üst üste geliyordu. Bu canımı sıkmıştı. Zeynep ve ben aynı üzüntüleri paylaşıyorduk. Telefonla konuşurken ikimiz de uykuya dalmıştık. 

0 yorum:

Yorum Gönder