16.02.2014 10.sayfam

Uyandığında odam çok dağınık geldi gözüme. Yan koltukta zeynep uyuyordu hala. Onu uyandirmadan sessiz adımlarla üstümü değiştim. Güneş daha yeni doğuyordu. Bu kış mevsiminde bugün hava sıcaktı. Hızlı bir şekilde odamı topladım. Dün yediğimiz cipsler yerlere saçılmıştı. Odam haraba gibi olmuştu her yer de bir boş yağlı cips paketleri. Icecekler dökülmüş durumda. Dün en son sesli sesli gülümsüyorduk. Saat çok geç olsamı gerekiyordu ki ne zaman uyuduğumuzu tam olarak hatırlamıyorum. Annem selma hala uyuyorlardı. Bende nasıl erken uyandığıma şaşırdım. Genelde geç uyanmayı severdim. Bugün erken uyandım bari hamarat oluşumu anneme göstermek için bol malzemeleri çeşitli ve süslü bir kahvaltı masası hazırladım. Neşem tam olarak yerinde. Ekmek almak için markete gittim. Yolda Osman'ı gördüm fakat kalbim acımadı. Alıştım galiba. Selam vererek yanından geçtim. Eve geldiğimde zeynep uyandi. Onunda yardımları ile güzel bir kahvaltı masası kurduk. Annem ve selma uyandıklarında. Tabi ki mutlu oldular. Genelde pek kurmam kahvaltı hatta mutfakla hiç aram yoktur. Yemekleri her zaman annem yapardı. Bende hiç öğrenmek istemedim. Fakat bugün neşeliydim masayı kurdum ve topladım. Kahvaltı yaparken güzel sohbet dakikaları geçti. Telefonuma baktığımda Kemal'in mesajını görüp hemen cevap yazdım. Bugün mutlu günümdü. Beni akşam yemeğine davetti. Kabul ettim fakat uygun bir kıyafetim yoktu. Yeni kıyafet alacak param yoktu bu durumda annemden kesinlikle isteyemezdim zaten zor geçiniyoruz. Iptal etmek istemiyordum yemeği fakat çok kararsız kaldım. Zeynep yardım etmek istedi fakat bedenlerimiz aynı değildi. Başka bir yol bulmalıydım ya da iptal etmekten bir çarem yoktu. Bir süre düşündüm. Uygun fiyatlarda mağazaları gezdik zeynep ile beraber. Akşam 9 da yemek vardı akşam olana kadar bir kıyafet elbet bulurdum. Yolda dengesiz bir adam koluma çarptı. Omuzum sanki çıkacak gibiydi. Adama baktığımda göremedim şapkası vardı mavi ve uzun boylu zayıf bir erkekti. Benden kaçar gibi koştu. Neden anlamadım. Aynı kişiyi sanki başka bir zamanda görmüş gibiydim. Kafam karıştı. Şuan o tanımadığım kişiyi degil alacağım kıyafeti düşünmeliyim. Uygun bir elbise aldım. Kirmizi uzun ve az da olsa dekoltesi vardı. İçinde harika gibiydim. Kendimi bu kadar güzel görmemistim. Makyajımı da kendim yapıp beklemeye başladım. Zeynep beni hazırladıktan sonra evine gitti. Bende belirlediğimiz cafenin kapısında bekliyordum. Arabası ile alacaktı beni. Saat 9 olmasına 5 dk vardı hala gelmemisti. Beklerken omuza çarpan adamı gördüm. Bana bakıyordu. Uzaktaki üst kaldırımdaydı. Kemal artık beni buradan alsın götürsün istedim çünkü çok korktum. Adamın bakışları çok korkutucu bakıyorlar. Ne yapacağını bilemez halde yola bakarak beklemeye başladım ...

Posted via Blogaway